Canım sıkkın son zamanlarda hiç bir
şey yapmak gelmiyor içimden..
Ne video yapmak
geliyor içimden ne instagram da aldığım şeyleri paylaşayım istiyorum ne de
buraya yeni yeni yazılar eklemek..
Bir şey ters gidince hepside üst üste
geliyor, elbet düzelecek geçecek bunlar diyorum ama üzülmekten başka bir şey
gelmiyor elimden..
Bazen düşünüyorum iyiki dostlarım ailem sevdiklerim var
diyorum.
Ya onlar olmasaydı yalnız olsaydım nasıl kalkardım bunca derdin
üstesinden nasıl gelirdim.
Yan binada yalnız başına yaşayan
yaşlı bir amca var.
Evi tam bizim eve bakıyor. Gözleri görmüyor bu amcanın
yıllardır. Camında perdesi yok ve kim bilir ne zamandır camları temizlenmemiş. Bir
yere gitmeye kalksa birilerine muhtaç kalıyor. Yıllardır evinde ışığı hiç
yanmadı bir tek hiç kapanmayan bir radyosu var ve hep musiki çalar. Belki de
huzuru onda buluyor. Her gün uyanıp camdan dışarı baktığımda aklıma o geliyor
ya bende onun gibi yalnız olsaydım ya düştüğümde kaldıracak biri olmasaydı. Halime
şükretmem gerektiğini düşünüyorum onu görünce..
Her şey geçer ama her şeye çözüm
bulunur ama yalnızlığın çözümü yok..
